Ira Osu aka Blacastan, geboren in Hartland, is een Amerikaanse rapper die je nooit een duet zal zien doen met een boysband of in een strak pak gestoken in een videoclip zal zien. Deze rapper heeft de zo cliché-gemaakte zware jeugd aan den lijven ondervonden. Zijn biologische vader heeft hij nooit gekend en in zijn jeugd raakte hij al snel in de greep van de plaatselijke bendes. Naast dealen gebruikte hij ook zelf drugs en kleine vergrepen werden zware misdrijven, zodat hij reeds op 16-jarige leeftijd in de gevangenis terechtkwam. In de volgende jaren achter tralies maakte hij kennis met de underground hip-hop van de jaren '90 (Wu-Tang Clan, Blackstar, Common, ...) Toen hij eindelijk de strafinrichting kon verlaten besloot Blacastan zijn leven om te gooien en zelf een positieve bijdrage te leveren aan de underground hip-hop scene, tegen de nu heersende mainstream. Blacastan's motto luidde : Fuck the radio! Back to the return of real rap music. Veel inspiratie moest hij niet zoeken en Blacastan kon rijkelijk putten uit zijn troebele verleden. Zo ook bij zijn nieuwste album The Master Builder part II , het vervolg op het eerste mixalbum uit 2009. Er is ook een tweede album voorzien waarop de nummers ongemixt staan. Verwacht veel korte nummers en veel cameos van o.a. Celph Titled, Doap Nixon, Emilio Lopez, Reef the Lost Cauze, Outerspace, Slaine, ... Maar kwantiteit is niet altijd gelijk aan kwaliteit en dat geldt ook hier. De meeste nummers zijn zeker genietbaar, maar komen niet echt boven de middelmaat uit. Castles met Doo Wop is echter wel een leuke opener met een opstuwende beat en goede raps. Ook City to City met Moe Pope is lekker melancholisch en doet erg Wu-Tang jaren '90 aan. Ook bij het nummer The Booth is de vergelijking met Wu-Tang Clan nooit ver weg. The Master Builder part II is prima luistervoer voor fans van jaren'90 hip-hop, maar kon mij persoonlijk niet helemaal overtuigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten