D-Sisive - Jonestown 2: Jimmy Go Bye Bye (2011) **(*)

Deze Canadese rapper uit Toronto heeft zijn writer's block na 2008 helemaal verwerkt en brengt met de regelmaat van de klok nieuwe songs uit. Met dit Jonestown free-album wil D-Sisive zijn focus verleggen van zware en donkere raptopics naar de de meer sloganeske batlleraps waarmee hij eind jaren '90 is doorgebroken. Zo worden op If ... collega rappers niet gespaard. Met name de grote namen (Eminem, Snoop, 50Cent, ...) moeten het ontgelden. Op Rob Ford valt hij zelfs de burgemeester aan. Daarnaast vallen ook Born to Die en #1 Record op door hun bekende samples. Jonestown 2 is bijna volledig geproducet door Muneshine die echter niet voor voldoende afwisseling zorgt. D-Sisive heeft te weinig timbre in zijn stem en zijn raps worden meer dan eens monotoon. Hij is meer gebaat bij een goede productie en meer emotionele nummers (zoals The Night my Baby Died en Liberace op het album Vaudeville). D-Sisive noemt dit het album dat hij altijd had willen maken. Ik had graag toch iets vernieuwender gehoord. Free Download hier.

Serengeti - Family & Friends (2011) ***

Serengeti (David Cohn), rapper uit L.A. zit sinds kort bij het label Anticon en zijn eerste release daar, Family & Friends,  is een feit. Het is een redelijk album geworden met productie van onder meer Yoni Wolf van Why? Serengeti is een vertelzieke rapper en soms weet je echt niet waarover hij het heeft zoals in The Tracks. Dat hoeft echter geen nadeel te zijn, want dit is een goed nummer ondersteund met een leuke beat en de lyrics zijn amusant. Serengeti brengt vaak leuke verhalen in toegankelijke, bijna spoken-word raps. Zo gaat The Whip over de pijnlijke neergang van een Ultimate Fighting Champion en Godammit over een gelijktijdige relatie (en huwelijk) met twee vrouwen en de problemen die hierbij komen kijken. Serengeti neemt geen blad voor de mond en geeft zijn mening in eerlijke raps met donkere humor. Spijtig genoeg zijn niet alle nummers even onderhoudend.

Mac Lethal - North Korean BBQ (2011) ****(*)

Mac Lethal's mixtape North Korean BBQ is voor mij de verrassing van 2011. Veel verwachtte ik niet van de mixtape van deze Amerikaanse rapper uit Missouri (Kansas), maar in mijn ogen is het meer een volwaardig album geworden dan een mixtape. En niet zomaar een album, maar een meesterwerk dat is ontsproten aan Mac Lethal's brein tijdens zijn verblijf in Kansas City tijdens de koude wintermaanden. Als therapie om niet gek te worden na een mislukte relatie schreef Mac Lethal een reeks zeer persoonlijke nummers over het mislukken van deze relatie, over verlies en ouder worden, over de strijd die het leven is. North Korean BBQ heeft de zeldzame eigenschap dat er geen slechte nummers opstaan en dat het van begin tot eind kan worden afgespeeld zonder noemenswaardige skipmomenten. Mac Lethal meent dat dit album is bedoeld voor oude zielen (+30). De titel van het album is een verwijzing naar hoe rijk het leven hier is in vergelijking met Noord-Korea waar mensen geen gevoelens mogen uitdrukken en zichzelf niet kunnen volproppen ("North Koreans don't eat BBQ") om hun gevoelens te verwerken. Ondanks de titel is deze mixtape niet politiek, maar een persoonlijke therapie tegen de moeilijke momenten. Het openingsnummer Therapy for Gangsters schept meteen de sfeer die het hele album zal uitademen. I'm Odd is mijn persoonlijke favoriet op dit album, maar het blijft moeilijk kiezen. Shannon en Suitcases verwijzen rechtstreeks naar de mislukte relatie die aan de basis lag van dit prachtige werkstuk.

Sims - Bad Time Zoo (2011) ***

Het nieuwe solo-album van Sims (Doomtree member) is poppy. Deze nieuwe tendens was ook al hoorbaar op het nieuwe Doomtree-album, maar hier is het nog duidelijker. Dit kan zowel goed als slecht uitpakken. Het openingsnummer Future Shock is de ideale opener met zijn Afrikaanse drums en gezangen op de achtergrond. De maatschappijkritische songs komen echter minder tot hun recht in de meest poppy songs zoals Bad Time Zoo en Too Much (ft. P.O.S.). Gelukkig volgt er eerherstel met One Dimensional Man en Radio Opaque, een parodie op Do the Right Thing. Er staan dus zeker enkele topsongs op dit album, maar misschien had Sims toch wat meer beroep moeten doen op collega's om wat meer variatie te brengen, zijn raps worden op den duur immers een beetje monotoon.

Onry Ozzborn - Hold on for Dear Life (2011) ***(*)

Onry Ozzborn is het best gekend als één helft van Grayskul, als lid van Oldomonion en als lead-vocalist van Dark Time Sunshine. Doorheen de jaren heeft Onry samengewerkt met alle grote namen, zoals Aesop Rock, Atmosphere, Cage en zelfs Canibus. Hold on for Dear Life zou Onry's laatste solo-album worden en gelukkig is het ook zijn beste. De melancholische songs komen goed tot hun recht en vormen een consistent album, voor zover je de mindere nummers skipt. Vooral de nummers waarin Onry backup krijgt van goed volk zoals Sapient (Michael Admires You & That Good) en Candidt (Nightlife & N.W.A. List) schieten eruit. Ook Way Out en I Give Up zijn top. Zet deze 6 songs samen op een EP en je hebt een knaller.

Free Album No Hoax is hier te downloaden.

Awol One - Child Star (2011) ****

Awol One heeft een druk jaar achter de rug. Deze slome rapper uit L.A. bracht dit jaar maar liefst vier albums uit. The Landmark kwam uit op 13 januari en is een samenwerking met de alom gerespecteerde producer Factor. Child Star kwam uit op 16 augustus op het label Circle into Square. Daarnaast kwamen er nog twee verzamelalbums uit, één met onuitgebrachte nummers en één met zijn diverse samenwerkingen met andere artiesten door de jaren heen. Awol One heeft een unieke flow en zijn rhymes zijn het best gediend met een up-tempo productie. Op Child Star rapt Awol One op electro beats (van Nathaniel Motte van 3OH!3) wat het gehele album een echte party-vibe geeft. Opener Did not Could not begint rustig, maar barst los na het eerste refrein. Cheap Sunglasses is een leuke opvolger met een prima cameo van Slug. Live Fast Die Last is het anthem van het album dat is gericht op feesten. Andere toppers zijn Drink Have Take ft. Abstract Rude , Savior Self, Sexy Molecules en Child Starfish. Child Star is een overtuigend en samenhangend album dat een brug slaat tussen Club Dance en Hip-Hop.Voor mij het party-album van het jaar !

De twee verzamelalbums zijn gratis te downloaden hier en hier

Hail Mary Mallon - Are you Gonna Eat That? (2011) **(*)

Hail Mary Mallon verzamelt ex-Def-Jukies Aesop Rock en Rob Sonic samen met Dj Big Wiz. Are you Gonna Eat That? werd uitgebracht bij Rhymesayers. Het label Definitive Jux werd immers vanaf begin 2010 stopgezet en beide heren moesten elders onderdak zoeken. Hun eerste nummer D-Up stond nog op de laatste Definitive Jux Presents, maar wist me niet te bekoren. Ondanks dat beide rappers (en vooral Aesop Rock) een ijzersterke reputatie hebben, valt dit project toch tegen. Bij flarden hoor je het genie van Aesops rhymes en kan Rob Sonic lekker monotoon doorhameren, maar beide heren lijken op dit album niet volledig compatibel. De inbreng van Dj Big Wiz brengt me nog meer in verwarring en soms lijkt het wel een één grote rapbattle. De productie laat dan ook vaak te wensen over en de topsongs zijn op één hand te tellen. Enkel Church Pants, Table Talk en Knievel konden me overtuigen. Ik hoop dat Aesop Rock snel terugkomt met een knaller van een solo album.

Sole and the Skyrider Band - Hello Cruel World (2011) ****(*)

Sole en The Skyrider Band tappen voor hun derde album uit een ander vaatje dan we van gewend zijn. Je merkt dat Sole geen lid meer is van Anticon en zijn onderdak heeft gevonden bij Fake Four Inc. De productie is dan ook verschoven van indie naar poppy zonder overdreven commercieel te zijn.

Hello Cruel World is ook veel veelzijdiger dan zijn voorgangers. In het openingsnummer Napoleon (over zijn vertrek bij Anticon) wordt samengewerkt met indierockband Xiu Xiu. Fire heeft een gezongen refrein dat van Akon zou kunnen zijn. Op We Will Not Be Moved krijgt Sole zelfs het gezelschap van een orkest. Mede door de geweldige productie lijkt Sole ineens wel in de 21ste eeuw te zijn geprojecteerd. Het beste nummer op het album is het ingetogen We Will not be Moved met samenwerking van Ceschi en Noah23. Deze track zuigt zich vast in je hoofd.

Sole brengt nog steeds intelligente rap met een boodschap, gaande van politiek tot zijn zorgen over deze wereld. Zijn woorden nodigen uit tot debat en reflectie. Alleen kan je er vanaf nu ook op dansen.

Isaiah Toothaker - Illuminati Thug Mafia (2011) ***

Isaiah Toothaker wil de street credibility terug opwaarderen. Deze beruchte rapper is al meermaals veroordeeld en heeft al over de vierhonderd straatgevechten op zijn conto staan. Maar hij is ook uitbater van een tattoo shop in Tucson, Arizona en medeoprichter van de Machina Muerte crew/label, waaronder ook Awol One, Mestizo en Luckyiam ressorteren.

Zijn nieuwe album Illuminati Thug Mafia is het beste dat al van hem is verschenen, toch heeft hij redelijk wat hulp nodig van crewleden om zijn album te dragen. Het album valt te omschrijven als "street swagger" en wil een alternatief bieden voor de commerciële fakers die de industrie beheersen. De tracks gaan over zijn beruchte straatleven vol geweld en bedreigingen tot zelfs martelen. Beste nummers zijn All Rise, Unheard, WTF you Say, Tantamount & Iron Sharpens Iron. Welcome to the bass-heavy house of horrors.

Fake Four Inc - Label Sampler vol. 3

Maak kennis met dit geweldige label via deze gratis sampler.

Fake Four Inc - A Record Label Sampler Vol. 3

Free Download


1 Awol One & Factor - Never Gonna Take Us Out (feat. Ceschi)

2 Paranoid Castle - Feeling Inside

3 David Ramos - One Thousand Photographs (feat. Max Heath)

4 Astronautalis - Dimitri Mendeleev

5 Zavala - E.R.

6 Noah23 - Sea of the Infinite Wave (feat. Myka 9 & Ceschi) [LE PARASITE REMIX]

7 Void Pedal & Onry Ozzborn - Let It Fall Remix

8 Blue Sky Black Death - Farewell To The Former World

9 Busdriver - A Bottom Bitch

10 bleubird - Hand Holdin

11 Sole and the Skyrider Band - Progress Trap (feat. Sage Francis)

12 K-The-I??? - Moon Walking On Lenticular Clouds

13 Mad Gregs - Always Singing

14 Factor & the Chandeliers - Club Soda O.G.

15 Myka9, Moka Only & Factor - J-A-P-A-N

16 Common Grackle - Please Stop

17 Hired Hand - Armageddon

Kay the Aquanaut - Waterloo (2011) ***(*)

Kay the Aquanaut kwam onder mijn aandacht met zijn vorige album Nickelodeon Ethics. Dit album was nogal wisselvallig, maar de blanke rapper uit Saskatoon (Canada) toonde toch al aardig wat in zijn mars te hebben. Zijn nieuwe album Waterloo werd uitgebracht bij Circle into Square, zusterlabel van Fake Four Inc en dat hoor je meteen. Kay's ietswat zeurderige stem wordt omringd door warme beats en prima cameo's van Sole (Kill Your Soul) , Ceschi (Nemo), Def3 (Window Seat), e.a. De stijl van Kay the Aquanaut kan je omschrijven als Folk-rap. Er zit al flink wat meer variatie in dit album door productie van Dj Raphaël Zoën en Factor. Kay the Aquanaut heeft echter nog wat groeimarge nodig om tot de echte toppers te horen.

Sadistik & Kristoff Krane - Prey for Paralysis (2011) **

Samenwerkingsverbanden pakken vaak slecht uit. Vol verwachting beluisterde ik Prey for Paralysis van Sadistik & Kristoff Krane. Ik ben immers een grote fan van Sadistik die met zijn twee vorige albums (The Balancing Act en The Art of Dying) me steeds wist te overtuigen met zijn vaak gevoelige songs. Dit album stelt echter danig teleur (een domper). De productie ligt volledig in handen van Graham O'Brien en dit zorgt voor een steriel en monotoon geluid. De nummers zijn vaak kort en de raps zijn vaak ééntonig. Melodie wordt kennelijk geschuwd op dit album. Ik ben alvast geen fan. Oordeel zelf of laat het aan je voorbijgaan. Hopelijk komt Sadistik snel op de proppen met beter solowerk .

Astronautalis - This is our Science (2011) ****

Astronautalis is een Amerikaanse hip-hopper uit Minneapolis. Hij begon aan de weg te timmeren in 2003 met een zelf uitgebracht album. Pas met zijn vierde album breekt hij eindelijk door. This Is Our Science is uitgebracht door het bekende kwaliteitslabel Fake Four Inc waar onder meer kleppers als Sole, Noah23, Awol One, e.a. zijn gehuisvest. Astronautalis wordt beschreven als een jongere versie van Beck, als die zou zijn opgegroeid in de Hip-hop scene. Hij beschrijft zijn eigen stijl als "historical fiction hip-hop." Op zijn nieuwe album mixt hij hip-hop met indie rock, electro en blues wat het ook toegankelijk maakt voor de niet hip-hop liefhebber. Opener The River The Woods zet meteen de toon met raps die worden ondersteund door drums en piano. Astronautalis krijgt hulp van zijn stadsgenoten van Doomtree op This is our Science (P.O.S.) en Thomas Jefferson (Sims). Beste nummer is echter Contrails met de vrouwelijke vocals van Tegan en een  aanstekelijk vioolriedeltje op de achtergrond. Lift the Curse is de gevoelige song die je naar de strot grijpt. Astronautalis zingt en rapt, wat niet evident is voor elke hip-hop liefhebber. Ik ben alvast fan. Beluister hier de live stream.

The Bins - Inspiration ft. Sole

Enkele dagen geleden heb ik via Bandcamp volgend nummer gevonden. The Bins ft. Sole met Inspiration. Geen idee wie The Bins zijn, maar de muziek is Sole op het lijf geschreven. Dit nummer doet terugdenken aan de begindagen van Sole bij Anticon voor hij begon samen te werken met The Skyrider Band. Gratis (of voor een vrijblijvende bijdrage) te downloaden hier.

Pip Skid - People are the Worst (2011) ***(*)

Pip Skid is een Canadese rapper met een hese, rauwe stem. Tot op heden kon zijn werk me niet echt bekoren, maar dit nieuwe album met de mooie hoes (getekend door Bert Dombrecht - check http://www.villakakelbont.be/blog/?p=5188) is 100% een meevaller en nog eens gratis te downloaden. Dit album is eigenlijk een verzameling van onuitgebrachte oude en nieuwe songs die Pip Skid eerst op het net wou dumpen. Hij heeft ze echter opnieuw opgenomen en samengebracht voor dit album. De remastering heeft de nummers nieuw leven ingeblazen en Pips raps klinken kwader en harder dan ooit. Beste nummer met stip op één is Provocative, een echte meezinger. Andere winners zijn This Year, Shirley Temple, I Hate You & Sit & Spin ft. Birdapres. Maar waarom niet ineens het hele album downloaden. Enjoy! Free download

Doomtree - No Kings (2011) ****

Het rapcollectief Doomtree uit Minneapolis is 10 jaar geleden ontstaan toen een handvol vrienden net van de schoolbanken besloot om van hun passie hun beroep te maken. En dat is hen ondertussen aardig gelukt. Deze groep bestaat nog steeds uit P.O.S., Dessa, Sims, Cecil Otter, Mike Mictlan, Lazerbeak en Paper Tiger. Elk hebben ze naast Doomtree in de loop der jaren hun eigen projecten en solo-albums uitgebracht. Maar ze blijven het collectief Doomtree trouw en na 10 jaar vieren ze dit samen met een nieuw album No Kings.  


Dit album waarbij zeven mensen met verschillende muzikale invloeden elkaar vinden en een unieke vibe creëren is zeer de moeite waard. No Kings is light en heavy, commercieel en alternatief tegelijk. Zo zingt Dessa, de enige vrouwelijke MC evenveel dan ze rapt in het aanstekelijke Beacon. Cecil Otter gaat bluesy met gitaar op Little Mercy. P.O.S. barst helemaal los in het anthem Bangarang dat de 10 jaar van Doomtree moet vieren, ... Het album kent een sterke opener met No Way en sluit in stijl af met het geweldige Fresh New Trash. Daarussen liggen nog enkele parels, zoals Bolt Cutter, Team the Best Team en mijn persoonlijke favoriet Own Yours.

Eloquor - Human Condition EP (2011) ***

Eloquor is een echter Storyteller, zijn songs gaan over zijn problemen en ontberingen, maar laten toch ruimte voor een realistisch optimisme. Deze Australische rapper heeft hij zijn strepen al meer dan verdiend door samenwerkingen met Australia's Finest zoals Pegz, Briggs, and Hilltop Hoods. Eloquor heeft al twee full-albums onder zijn gordel en gooit nu grote ogen met deze EP. Die staat dan ook vol met prima materiaal. 7 goed geproducete tracks met een catchy melodie. Beste nummers zijn I Know, Righteous, Human Condition en Adamant. Check it out !

MC Eleven - Eleven Presents... M-Theory (2011) ***(*)

Mc Eleven kondigt zich aan als de beste rapper op deze planeet. Grootspraak natuurlijk, maar ik moet toegeven, zijn eerste mixtape is me zeer goed bevallen en wordt dan nog eens gratis aangeboden op Bandcamp. De politieke raps zijn hard, maar de productie is verrassend goed en doet me bij wijlen denken aan EL-P. Raptopics betreffen de moderne technologie en het internet, Mc Eleven verwijst constant naar dit album als een virus dat hij loslaat op de wereld. Raak dus geïnfecteerd via deze free Download 

Geen video gevonden die op de mixtape staat, maar onderstaande song geeft toch al een idee.

Sole : History

Sole is al een veteraan in the Business. Samen met rapper Pedestrian richtte hij Anticon Records op, een smeltkroes van weirde beatmakers (o.a. Alias) en alternatieve rappers (o.a. Themselves). In 1999 kwam zijn eerste album uit: Bottle of Humans. Sole is een zogenaamde "political rapper" of "Life Poet" die veel belang hecht aan zijn soms diepgaande lyrics.

In 2003 bereikte hij cultstatus met zijn tweede langspeler Selling Live Water. Dit album is een must-have voor elke liefhebber van het underground rapgenre (no fillers, all killers !). Sole verhuisde datzelfde jaar nog naar Barcelona om er twee jaar te blijven. In 2005 bracht hij opvolger Live from Rome uit dat de hoge verwachtingen niet helemaal kon inlossen.

Sole kwam terug naar Amerika om er samen te gaan werken met de band Skyrider. Ze vormen samen de groep Sole & The Skyrider Band en brachten in 2007 een album uit met dezelfde naam. De sound bleek echter veranderd, omdat de achtergrond voor Sole's lyrics werd verzorgd door live instrumenten. Dit was even wennen, maar het album is erg goed - een aanrader. In 2009 kwam Plastique uit, een mindere worp. In 2010 gingen Anticon en Sole uit elkaar. Sole kon zich niet meer terugvinden in de muziek die het label uitbracht (er waren amper nog rappers) en besloot zelf verder te gaan experimenteren. Sole zit ondertussen bij het kwaliteitslabel Fake Four Inc en bracht dit jaar samen met The Skyrider Band het album Hello Cruel World uit, waarover later meer.

Sole brengt ook geregeld zelf muziek uit onder zijn alias Man's Best Friend of zijprojecten Nuclear Winter en Desert Eagle.

 

Twin Peaks - Kissing Hands & Shaking Babies (2011) ***

Het betreft hier niet de serie, maar het rapcombo Twin Peaks, een samenwerkingsproject van de Amerikaanse rappers Muneshine and Ghettosocks. In de vorm van samples en zelfs raptopics wordt de wereld van de Twin Peaks-serie levendig gehouden. Zo weten de heren in Perfect Strangers niet welke van de vrouwelijke actrices ze verkiezen. Just Say No eindigt met het rare taaltje van the Man from Another Place (de dwerg) en The Black Lodge, het beste nummer op het album, (ook bekend uit de serie) begint ook weer met een sfeervol Twin Peaks-fragment. Deze gimmick wordt echter niet over het gehele album uitgewerkt en tussen de gewone nummers zitten er toch wel enkele stinkers. Buiten de hierboven reeds vermeldde tracks zijn ook Bobby Peru en Heavy D zeker de moeite waard.
Buy it or find it !

Danny Brown - The Hybrid (2011) ***

De vuilgebekte Danny Brown kan men het best omschrijven als de Amerikaanse versie van Dizzie Rascal toen die nog "street" was. In 2010 brak deze rapper uit Detroit (Michigan) eindelijk door en met zijn album The Hybrid bevestigde hij in 2011 zijn status. Net als zijn stem alle kanten uitgaat, is dat ook zo met de nummers op zijn album. De rauwe beats worden afgewisseld met mooi geproducete tracks. Uitschieters zijn New Era, I'm Out, Nowhere 2 Go, Shootin' Moves & S.O.S.

Check ook Danny Browns Mixtape XXX
Gratis te downloaden hier