Samenwerkingsverbanden pakken vaak slecht uit. Vol verwachting beluisterde ik Prey for Paralysis van Sadistik & Kristoff Krane. Ik ben immers een grote fan van Sadistik die met zijn twee vorige albums (The Balancing Act en The Art of Dying) me steeds wist te overtuigen met zijn vaak gevoelige songs. Dit album stelt echter danig teleur (een domper). De productie ligt volledig in handen van Graham O'Brien en dit zorgt voor een steriel en monotoon geluid. De nummers zijn vaak kort en de raps zijn vaak ééntonig. Melodie wordt kennelijk geschuwd op dit album. Ik ben alvast geen fan. Oordeel zelf of laat het aan je voorbijgaan. Hopelijk komt Sadistik snel op de proppen met beter solowerk .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten